کفش و پا-قسمت ششم

كفش مناسب

در مورد انتخاب كفش برای كودكان باید توجه داشت كه كودكان دارای پاهای ظریف و حساسی هستند و در نتیجه باید در انتخاب كفش دقت خاصی مبذول داشت. و هر چند هفته یكبار باید وضعیت جورابها و كفش ها را كنترل نمود. استخوان‌های نرم انگشتان پا، كف و پاشنه و ساق پای كودكان به شكلی است كه درون كفش نامناسب فرم می‌گیرد. با توجه به مطالب فوق انتخاب كفش مناسب در این مرحله از اهمیت بیشتری برخوردار است.

اگر كفش كودكتان سخت و تنگ باشد در اثر رشد طولی و عرضی و همچنین چاق شدن، تغییراتی در محورهای پا ایجاد می شود كه عمده ترین آنها تغییرات  قوس كف پا می باشد. باید متذكر شد كه تغییرات فرم ناخن از مسائل این دوره و دوران  بلوغ می باشد. بارها شنیده می شود كه می‌گویند كودكان سالی چند جفت كفش پاره می‌كنند یا كفش ها را كج و معوج می‌نمایند. این مسئله در واقع در ارتباط با خود شخص نبوده بلكه بستگی به نوع كفش از نظر تنگی، گشادی، وضعیت پنجه و پاشنه و عوامل مشابه دیگر دارد كه باعث بروز چنین حالت هایی می‌گردد.

 

انتخاب كفش برای كودك :      

  ذكر چند نكته زیر به شما كمك می كند تا كفش مناسبی برای كودك خویش انتخاب كنید.

1. كفش صرفا به خاطر اینكه شما از رنگ و فرم آن خوشتان آمده است به پای كودك نكنید.
2. كفشی انتخاب كنید كه مناسب با قدرت عضلات، شكل و قوس های پاك كودك باشد.
3. در مواردی كه با اشكال مواجه می شوید نظر متخصص آناتومی بیومكانیك اورتوپد و متخصص توان بخشی را جویا شده و با وی مشاوره نمائید و آنها با یك معاینه ساده نوع كفش مناسب و چگونگی نگهداری از پای كودك شما را توضیح خواهند داد.

 

محل قوس های پا درون كفش و كفی:

گودی كف پا باید در برجستگی كه در درون كفش یا توسط كفی تعبیه می شود جای بگیرد زمانیكه قوس كف پا توسط برجستگی مناسب حفاظت شود، در راهپیمایی های طولانی شخص كمتر احساس خستگی می نماید. اگر دقت كرده باشید در كفش های طبی این موضوع رعایت گردیده است. البته باید توجه داشت كه این نوع كفش نیز باید بسته به نوع پا و قوس كف پا انتخاب شود.

 

برای بعضی از افراد كه از نظر محورهای آناتومی پا دارای نواقصی هستند بایددر قسمت های مختلف كفش برجستگی . گودی هایی ایجاد نمودتا این نواقص را ترمیم نموده و قرار گرفتن محورهای پا و پخش نیرو به طور صحیح صورت گیرد. مثلا در ناحیه انگشتان برای جلوگیری از سرخوردن پا به جلو و عقب باید برجستگی خاصی ایجاد نمود.البته نظر متخصص مربوطه میتواند درانتخاب كفش كفی مناسب بسیار مفید باشد.گاهی اوقات به علت برجستگی های استخوانی در پاشنه (استئوفیت) و استخوان های ریز در ناحیه مفاصل و استخوان های كف پا و انگشتان لازم است در كفی های كفش محل های مناسبی (با دیدن عكس رادیوگرافی) ایجاد نمود تا از ناراحتی مریض بسیار هم دردناك است كاسته شود، در مراحل پیشرفته عارضه پا باید جراحی یا تحت درمان فیزیوتراپی قرار گیرد.

جا دارد گفته شود هر كفی جهت هر پایی مناسب نمی باشد حتی بعضی از كفی هایی كه دارای استاندارد نسبی هستند برای بعضی از افراد مناسب نمی‌باشند. می‌توان با ساختن كفی مناسب درد پا و ضایعات فیزیكی را به خوبی برطرف نمود.

 

بعضی از پاها نیز به علت ضعف عضلات نگهدارنده قوس های  پا  لازم است مدتی تحت درمان الكترو تراپی با جریان گالوانیك قرارگیرند تا دردهای سوزن سوزن  شدن پاشنه و قوس پا از بین برود. در شكل (10) وضعیت قوس پا كه در درون كفش پاشنه بلند قرار دارد نشان داده شده است. این شكل نشان می دهد كه چگونه قوس كف پا و عضلات درگیردر یك وضعیت كشش قرار گرفته و در ناحیه استخوان های جلو قوس پا باعث ایجاد یك زاویه نامناسب گردیده است.

       

 

شكل شماره 10

 

طول كفش:

درهنگام راه رفتن زمانیكه پاشنه پا از زمین بلند می شود و چند لحظه قبل از بلند شدن كامل پا ، ناحیه انگشتان و محور پنجه ( شكل 7) روی زمین قرار دراد، برای اینكه انگشتان دراین مرحله بتوانند به خوبی عمل نمایند لازم است فاصله ایی درحدود چند میلیمتر از نوك انگشتان تا لبه جلویی كفش ، فضای خالی باشد تا عمل جمع و باز شدن انگشتان به راحتی صرت گیرد. در مورد پاشنه باید سطح تماس پاشنه پا و كف كفش نرم بوده و درعین حال كاملا اندازه باشد به طوریكه پاشنه درداخل كفش جای بازی نداشته باشد.

به معنی ساده تر باید در تمام مدت یك گام پاشنه از محل تماس خود در كفش جدا نشود و حركتی به سمت جلو و عقب به صورت سر خوردن نداشته باشد. اگر حركت وجود داشته باشد در ناحیه پشت پا یا محل چسبندگی عضلات  به استخوان پاشنه ایجاد تورم و درد میگردد. این از عوامل شروع ناراحتیهای عضلات و تاندون پشت پا (آشیل) می تواند باشد. مثلا بعضی اشخاص وقتی با كفش راه می روند دردی در پا احساس  نمیكنند ولی هنگامی كه بدون كفش راه میروند در پا و ساق پا احساس درد شدید  می كنند از عواقب كفش های با طول كم میتوان جمع شدن انگشتان پا در بندهای انگشتان و خستگی شدید پا و ناتوانی در راه  رفتنهای طولانی و دویدن را نام برد.

            

 

        

شكل شماره 7

 

كفش نوك باریك وپاشنه بلند :

هر كدام از این دو نوع خصوصیت كفش چه جدا و چه مشتركا در یك كفش سهم موثری در تغییر شكل پا ، باریك شدن پنجه پا و عامل خستگی شدید در راه رفتن و ایستادن دارد.

عرض پنچه كفش باید طوری انتخاب شود كه محور و انگشتان در حالت عرضی در درون كفش تحت فشار نباشند. از عواقب این نوع كفشها انحراف انگشت شست پا ، و برامدگی در مفصل شست و برجستگی روی بندهای هر انگشت است كه بخوبی قابل رویت می باشد. درمان این افراد با جراحی میسر است و قبل از جراحی استفاده از كفش نوك پهن جز وسایل اصلاحی به شمار می رود و استفاده از وسائل اصلاحی در طول شب تجویز  میگردد.  

 به طور خلاصه می توان چنین نتیجه گرفت :

پوشیدن كفش نوك باریك و پاشنه بلند ابتدا باعث ایجاد درد در ناحیه انگشتان پاشنه پا و بالاخره باعث تغییر محور انتقال نیرو از مچ و كف پا میگردداین عارضه در دراز مدت باعث لاغر شدن عضلات و تغییر طول عضلات و لیگامان های كف و ساق پا می وشد و برروی مفاصل بالاتر نیز اثرات مكانیكی خواهد داشت و بالاخره به ضایعات ستون فقرات گردنی ، پشتی و كمری منجر میشود این تغییرات در نهایت منجر به انتقال مركز ثقل بدن به جلو و بالا خواهد شد. بسیار دیده شده است زمانیكه كفش نو استفاده می شود مدت كوتاهی مشكلاتی در راه رفتن ایجاد می شود كه بستكی به ضخامت كف كفش و نوع چرم به كاررفته دركف كفش دارد در صورتیكه این ناراحتی بر طرف نشود باید كفش را تعویض نموده و كفش بهتری پوشید.

ایجاد تاول در زمان پوشیدن كفش نو منجر به بد راه رفتن و باعث ایجاد ضایعات استخوانی و چربی د راطراف و كف پا میگردد كه قابل رویت هستند. در برخی این ضایعات كه نزدیك مفصل و خط انتقال نیرو تشكیل شده اند فیزیوتراپی و یا جراحی مورد لزوم خواهد بود. در نزد كودكان این نوع ضایعات در صورت تكرار باعث تغییر شكل ابتدایی شده و این افراد در سنین بالا دچار انحراف در پا و برجستگی های استخوانی خواهند شد.

در كفش های نوك باریك و پاشنه بلند بخشی از نیروی وزن نزدیك مفاصل و گاهی روی  مفصل و بند اول انگشتان پا اعمال خوا هدشد ، چون پنچه باریك است انگشتان به هم فشرده شده و در ناحیه پنچه و كف پا انحراف ایجاد می شود.

دراین نوع كفش ها با وضعیت گفته شده فوق انگشتان پا حالت چكشی پیدا می كنند و درتمام مدت عضلات باز كننده و خم كننده انگشتان در یك حالت كشش و كوتاهی قرار دارند كه باعث خستگی شده و در بلند مدت سطح اتكا كاهش می یابدو ناتوانی همراه با ضایعات ستون فقرات بروز خواهد نمود.