تنگي كانال مچ دست -قسمت دوم

درمان تنگی كانال مچ دست  (Carpal tunnel syndrome) C.T.S

در صورت تشخیص زود هنگام، راحت‌تر و بهتر می توان درمان را انجام داد و طولانی شدن قضیه، می‌تواند منجر به آسیب غیر قابل برگشت عصب شود. هدف از درمان تنگی كانال مچی، كاهش فشار وارده بر عصب مدیان می باشد.با انجام اقدامات درمانی، بی‌حسی و گزگز كاهش می‌یابد، قدرت بیمار در گرفتن اشیاء با دست افزایش می‌یابد و ضعف و تحلیل عضلات ناحیه تنار در كف دست كه مرتبط با تاندون های عمل كننده بر روی شست دست می باشند، كاهش یافته و به‌تدریج از بین می‌رود.

 

اقدامات غیر جراحی

اورتز و نقش استفاده از آن درعارضه CTS 

با عنایت به اینكه در وضعیت فول فلكشن و یا فول اكستنشن مچ دست (این دو وضعیت، حالت هایی هستند كه مچ دست كاملا به سمت پایین و یا بالا قرار گرفته است) معبر تونل مچی در تنگ‌ترین حالت خود قرار می‌گیرد، لذا چنانچه بتوان شرایطی را فراهم نمود كه مچ دست در وضعیت مناسبی قرار گیرد و یا اصولا امكان خمش بیش از حد را نداشته باشد، در حقیقت كمك مناسبی به كاهش فشار وارده بر عصب مدیان و درنتیجه قرار گرفتن در مسیر روند بهبودی، اتفاق می افتد.

 

دو محصول از اورتزهای آماده در این پروسه از درمان می تواند مفید باشد:

1-     Functional  C.T.S Splint

این اورتزی مچ دست را در زاویه مناسبی قرار می دهد به طوریكه فضای تونل مچ دستی بیشترین حجم خود را دارا خواهد بود و لذا فشار برروی عصب مدیان به صفر یا حداقل ممكنه كاهش می یابد. این اورتز آماده، همانگونه كه از نام آن متبادر می گردد مانعی جهت انجام فعالیت های روزمره نمی باشد و لذا بیمار می تواند با استفاده از آن فعالیت های شغلی خود را نیز انجام دهد.

2-        Night C.T.S Splint          

اورتزی است كه به نسبت اورتز پیشین از طول بیشتری برخوردار است، بیش از دو سوم ساعد را در بر می‌گیرد و تا انتهای طول انگشتان نیز ادامه می‌یابد. با عنایت به اینكه در طول شب و حین استراحت و خواب امكان خم شدن مچ و انگشتان دست و در نتیجه تنگ شدن كانال مچی و ایجاد فشار برروی عصب مدیان وجود دارد. استفاده از این نوع اورتز در حین استراحت و به ویژه زمان خواب با محدود كردن كامل حركات مچ دست و انگشتان حمایت مناسبی از عصب به عمل می‌آورد. استفاده از این اورتز در طول روز نیز منعی ندارد منوط به اینكه فرد استفاده كننده از آن، نیاز به انجام فعالیت با انگشتان دست را نداشته باشد.

 

 •درمان های دارویی:

برحسب نظر پزشك مربوطه امكان استفاده از داروهای ضد التهابی در عارضه C.T.S وجود دارد.

 

•انجام فیزیوتراپی:

فیزپوتراپی نیز از اقدامات مفید درمانی می باشد كه می توان در عارضه C.T.S استفاده نمود. كاربرد امواج اولتراسونیك و استفاده از جریانات با فركانس پایین و متوسط ضد درد می‌توانند به‌نوبه خود بسیار مفید باشند. در فیزیوتراپی توصیه به بیمار در جهت پرهیز از حركات تكراری و پرفشار باید حتما مد نظر قرار گیرد و دراین خصوص كاملا به بیمار تاكید می شود كه مجموعه ای از درمان های دارویی، فیزیوتراپی و رعایت ها می توانند نتیجه درمان را دو چندان نمایند.

لذا به بیمار می گوئیم با اصلاح سبك زندگی، از حركات تكراری قدرتی و یا حركاتی كه مستلزم نیشگون گرفتن ، مشت كردن و خم و راست كردن شدید مچ دست می باشد ، اجتناب كند.

 

•درمان جراحی:

در موارد شدیدتر عارضه تنگی كانال مچی و با نظر جراح مربوطه و در راستای كاهش فشار وارده بر عصب و افزایش اندازه تونل مچ دست، ممكن است نیاز به جراحی و باز كردن لیگامان عرضی مچ دست باشد.